Zasoby
Zarządzanie norweskimi zasobami śledzia
Od wieków śledź pełni kluczową rolę w jadłospisie Norwegów. Teraz dzielimy się nim z całym światem. Dlatego też musimy zarządzać naszymi zasobami ryb, zwłaszcza na tarliskach, aby móc cieszyć się ich przepysznym smakiem i wartościami odżywczymi jeszcze przez długie lata.
W przeszłości zarządzanie zasobami śledzia było bardzo trudne,ponieważ ryby te pokonują w ciągu swego życia ogromne odległości. Dzięki dostępnej obecnie technologii wykorzystującej sonary, a także współpracy z sąsiednimi krajami jesteśmy w stanie monitorować liczebność stad tarłowych i zagwarantować ich zrównoważonypoziom.
Zmiany liczebności stad tarłowych (na granatowo) i wielkości połowów (na biało) śledzia norweskiego w latach 1907–1997.
W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku połowy śledzia norweskiego stały się bardziej wydajne. Dało to wzrost wartości handlu międzynarodowego, ale też negatywnie odbiło się na liczebności stad. Była to dla nas ważna lekcja. W konsekwencji wprowadziliśmy skuteczny system zarządzania połowami, aby podnieść liczebność stad do zrównoważonego poziomu.
POSZUKIWANIE ZRÓWNOWAŻONEJ PRZYSZŁOŚCI
Po okresie, kiedy wartość biomasy stad śledzia norweskiego utrzymywała się na wysokim poziomie, zasoby zaczęły maleć. Szacunki na 2016 r. określiły wartość biomasy stada tarłowego na 3,586 milionów ton, to jest poniżej poziomu referencyjnego, wynoszącego 5 milionów ton. Ponieważ nie wolno nam poławiać śledzi o długości poniżej niż 25 cm, przedsiębiorstwa rybackie koncentrują się na osobnikach dorosłych.
Stada śledzi z Morza Północnego utrzymują zrównoważony poziom, jednak ze względu na zmiany w szeregu czasowym naturalnej śmiertelności, w 2014 r. ustalono nowe szacunki śmiertelności połowowej tego gatunku i odpowiednio dostosowano kwoty połowowe. Będą one niższe przez następnych kilka lat, co pozwoli stadom utrzymać liczebność powyżej punktu referencyjnego.
CZTEROLETNI PROCES ROZMNAŻANIA
Począwszy od szczególnych warunków, aby ikra mogła przeżyć, aż po podróż przez ocean, jaką muszą przebyć larwy śledzia, proces rozmnażania tych ryb jest bardzo złożony. Trudno się zatem dziwić, że podobnie złożone jest zarządzanie zasobami śledzia.
Śledź norweski rozmnaża się przede wszystkim między lutym a marcem wzdłuż północno-zachodniego wybrzeża Norwegii, jednak tarło odbywa się też przy północnych wybrzeżach kraju.
Śledzie składają ikrę na dnie morza. Larwy wykluwają się po około trzech tygodniach.
Następnie z początkiem lata dryfują one z prądem wzdłuż wybrzeża na północ, do Morza Barentsa.
Wtedy larwy śledzia przeobrażają się w małe rybki. Kiedy śledzie osiągną wiek 3–4 lat, płyną na zachód wzdłuż wybrzeża i stopniowo dołączają do stad tarłowych.
Po tarle dorosłe śledzie wyruszają w długą podróż do Morza Norweskiego w poszukiwaniu pożywienia.
Fakt
W 2015 r. norweskie przedsiębiorstwa rybackie złowiły 313 132 tony śledzi.
Źródło: Urząd ds. Rybołówstwa (fisheries.no)
WPŁYW KWOT POŁOWOWYCH NA EKSPORT
Kwoty połowowe podlegają ciągłemu ograniczaniu, aby zmniejszyć wpływ połowów na liczebność stad śledzi. W 2015 r. wartość eksportu śledzia z Norwegii wyniósł 2,4 miliardów koron. Oznacza to spadek o 327 milionów koron (7%) w porównaniu z rokiem 2014. Jest to efekt bardziej restrykcyjnych regulacji.
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O ZWIĄZKU NORWEGII Z MORZEM
Śledź jest przepysznym zasobem naturalnym. Odkryj, dlaczego dokładamy starań, aby wszystkie nasze działania miały zrównoważony charakter.
