
Myślenie perspektywiczne
Jako naród, którego kultura i historia są tak nierozerwalnie związane z morzem, uznajemy ochronę naszego dziedzictwa i zachowanie zasobów na przyszłość za zadania kluczowe. Dlatego też w zarządzaniu łowiskami stosujemy podejście holistyczne: sednem naszych działań są ryby, morze, ludzie i inspirujące środowisko wokół nas.
Zielony wybór
Konsumenci posiadający świadomość środowiskową mogą z radością podawać na obiad ryby i owoce morza pochodzące z Norwegii. W porównaniu z innymi produktami, takimi jak wołowina czy drób, wyładunek śledzi czy makreli pozostawia o wiele mniejszy ślad węglowy.
Ślady węglowe i zużycie energii – porównanie norweskich ryb i europejskich produktów mięsnych
Powyższa grafika pokazuje różnicę w śladach węglowych pozostawianych przez norweskie ryby oraz europejskie produkty mięsne w miarę jak produkt przechodzi kolejne etapy łańcucha dostaw (na kilogram wyrobu jadalnego dostarczonego do hurtowni).
ONZ niedawno przedstawiła sprawozdanie na temat polityki zarządzania stosowanej przez kraje prowadzące połowy. Norwegia została w nim uznana za lidera i pioniera w kwestiach ekologii. Dzięki wprowadzeniu zakazu odrzutów 18 różnych gatunków ryb jesteśmy też światowym liderem pod kątem ograniczania odrzutów.

Certygikat msc
Norweskie przedsiębiorstwa połowu śledzia zostały poddane ocenie i otrzymały certyfikaty zrównoważonego rybołówstwa przyznawane przez Radę Zarządzania Zasobami Morskimi (MSC). MSC to program certyfikacji i oznakowania ekologicznego w zakresie zrównoważonego rybołówstwa.

Nasza długofalowa strategia
Nasz proces zarządzania i kontroli opiera się na myśleniu perspektywicznym. Pozwala nam to chronić nasze zasoby ryb, a także praktyków z branży i społeczności mieszkające na wybrzeżach. Każdy etap eksploatacji rybackiej – od połowu po sprzedaż – podlega rygorystycznej regulacji za pomocą kwot i koncesji oraz monitorowaniu poprzez nadzór i kontrole. Dzięki tym metodom możemy mieć nadzieję, że przyszłe pokolenia będą mogły korzystać z zasobów, które zostały nam dane.
Zarządzanie zasobami śledzia odbywa się we współpracy pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi krajami – Norwegią, Rosją, Wyspami Owczymi, Islandią i Unią Europejską. Podpisane umowy stanowią część długofalowej strategii i gwarantują, że połowy odbywają się wyłącznie w z góry określonym momencie rozwoju ryb (okresie najlepszego połowu). Dzięki temu uzgodnieniu ludzie na całym świecie latami będą mogli rozkoszować się smakiem śledzia norweskiego.

Nasz związek z morzem oparty jest na partnerstwie – kluczowym dla gospodarczego, kulturowego i fizycznego dobrobytu naszego społeczeństwa.

Poddajemy ocenie nie tylko wartość gospodarczą wytwarzaną przez nasz przemysł rybny, ale też jego wpływ na szersze środowisko gospodarcze Norwegii. Rybołówstwo jest niezależne pod względem gospodarczym i stanowi obecnie drugi co wielkości norweski przemysł eksportowy.

Przez wiele lat Norwegia była jednym z krajów wiodących pod względem zarządzania łowiskami i akwakulturą. Niestrudzenie pracujemy nad poprawą naszego systemu zarządzania zasobami, dbając o zrównoważony charakter naszych działań i ich pozytywny wpływ na środowisko.

Przemysły rybny to podstawa życia wybrzeży Norwegii. Ma on fundamentalne znaczenie dla osadnictwa oraz dla zatrudnienia.
Proces monitorowania
Unikalne wiedza i doświadczenie zebrane przez Norwegów stwarzają jedne z największych możliwości badawczo-rozwojowych w zakresie ryb i owoców morza na świecie. Za pomocą prawodawstwa, regulacji i systemu kontroli stosujemy wyniki tychże badań w praktyce zrównoważonego wykorzystania zasobów.
RESEARCH
Institute of Marine Research (IMR)
International Council for the Exploration of the Sea (ICES)
National Institute of Nutrition and Seafood Research (NIFES)

LEGISLATION
Norwegian Parliament

Regulation
The Ministry of Trade, Industry and Fisheries
The Directorate of Fisheries
The Joint Norwegian-Russian Fisheries Commision
Regional Fisheries Management Organisations (RFMOs)

Control
The Directorate of Fisheries
Sales organizations
The Coast Guard
Norwegian Food Safety Authority


Badania
Unikalne wiedza i doświadczenie zebrane przez Norwegów stwarzają jedne z największych możliwości badawczo-rozwojowych w zakresie ryb i owoców morza na świecie.
Norweskie jednostki badawcze monitorują morza, aby zapewnić zrównoważone wykorzystanie zasobów. Obserwują zmiany klimatyczne i wydają zalecenia mające na celu ochronę ekosystemu. Prowadzą też badania nad znaczeniem ryb i owoców morza w jadłospisie.
Do organizacji branżowych należą:
Instytut badań morskich
Będący największym ośrodkiem nauki morskiej w Norwegii Instytut Badań Morskich (IMR) jest kluczowym elementem naszego systemu nadzoru. Zapewnia on doradztwo fachowe oraz prowadzi badania nad akwakulturą i ekosystemami różnych obszarów połowowych – Morza Barentsa, Morza Północnego, norweskiej linii brzegowej oraz Morza Norweskiego.
Utrzymanie dobrego stanu morza jest fundamentem naszego doskonale prosperującego sektora gospodarki rybnej – bez wytycznych IMR byłoby to o wiele trudniejsze.
Międzynarodowa rada badań morza
Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) zajmuje się koordynacją i promocją badań z zakresu oceanografii, środowiska morskiego, ekosystemu morskiego oraz żywych zasobów w północnym Atlantyku. Jest ona głównym naukowym doradcą rządów i międzynarodowych organów regulacyjnych w przedmiocie ekosystemu morskiego.
Prawodawstwo
Ustawa o zasobach morskich reguluje połów żywych zasobów morza. Ustawa o dostępie określa, kto może utrzymywać się z rybołówstwa. Oba te akty prawne mają za cel zarówno ochronę ekosystemu, jak i zapewnienie środków do życia osobom pracującym w sektorze rybnym.
W 1987 r. Norwegia wprowadziła ścisły zakaz odrzutów. Wrzucanie niechcianych ryb z powrotem do morza nie tylko oznacza marnowanie jedzenia, ale też prowadzi do nieuwzględniania połowów w systemie gromadzenia danych oraz do błędnych statystyk, co z kolei utrudnia naukową ocenę. Na tym polega zasadnicza różnica pomiędzy Wspólną Polityką Rybołówstwa UE (odrzucamy to, co nie nadaje się do wyładunku) a norweskim Systemem Zarządzania (wszystko, co złowione, musi zostać wyładowane).
- Jesteśmy światowym liderem pod względem legislacji mającej na celu zmniejszenie ilości odrzutów ryb.
- W naszych wodach praktycznie nie zdarzają się przypadki nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów śledzi.
- Przeprowadzamy rygorystyczne kontrole statków norweskich i zagranicznych zarówno na lądzie, jak i na morzu.
- Norwegia stosuje surowe zasady dotyczące narzędzi połowowych.
Uregulowania prawne
Uregulowania dotyczące kwot, międzynarodowe porozumienia w sprawie połowów oraz przepisy o wymiarach łowionych ryb – nasze współpracując ze sobą, norweskie organizacje branżowe zapewniają długoletni rozwój naszego rybołówstwa.
Możesz dowiedzieć się więcej o naszych uregulowaniach prawnych tutaj.
Nadzór
Nasze programy nadzoru i kontroli działają na każdym etapie łańcucha dostaw żywności pochodzącej z morza. Każda organizacja związana z produkcją i dostawą śledzia atlantyckiego zobowiązana jest do współdziałania w tworzeniu systemu dozoru. Gwarantuje to bezpieczeństwo ryb i owoców morza oraz chroni interesy naszych klientów. Tak wysoki poziom kontroli może stanowić wyzwanie i wymagać wiele czasu, jednak wierzymy, że rybołówstwo, które zajmuje tak ważne miejsce w naszej kulturze, zasługuje na ten wysiłek.
Urząd ds. rybołówstwa
Urząd ds. Rybołówstwa nadzoruje i kontroluje cały łańcuch wartości za pomocą działań takich jak inspekcje na nabrzeżu i przy sprzedaży, audyty po wyładunku i kontrole na morzu. Jego głównym zadaniem jest kontrola przestrzegania kwot oraz zapewnianie, że działalność połowowa prowadzona jest zgodnie z obowiązującymi przepisami. Ponadto Urząd odpowiada za zarządzanie akwakulturą oraz kieruje jej kontrolami.
Organizacje sprzedaży
Organizacje sprzedaży należą do norweskich rybaków. Ich głównym celem jest tworzenie transparentnych, sprawiedliwych i uregulowanych warunków dla rybołówstwa oraz handlu rybami pomiędzy rybakami a nabywcami. Działają one pod zwierzchnictwem norweskiego Urzędu ds. Rybołówstwa. Sprzedaż ryb morskich z pominięciem organizacji sprzedaży jest w Norwegii zakazana.
Straż przybrzeżna
Straż Przybrzeżna odpowiada za przestrzeganie zasad kontroli zasobów przez norweskie oraz zagraniczne floty oceaniczne. Nadzoruje działalność połowową, stosując kontrole zasobów, kontrole przestrzegania kwot, inspekcje statków i kontrole celne oraz monitorując norweskie wody.
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O ZWIĄZKU NORWEGII Z MORZEM
Śledź jest przepysznym zasobem naturalnym. Odkryj, dlaczego dokładamy starań, aby wszystkie nasze działania miały zrównoważony charakter.