ZARZĄDZANIE I KONTROLA

Myślenie perspektywiczne

Jako naród, którego kultura i historia są tak nierozerwalnie związane z morzem, uznajemy ochronę naszego dziedzictwa i zachowanie zasobów na przyszłość za zadania kluczowe. Dlatego też w zarządzaniu łowiskami stosujemy podejście holistyczne: sednem naszych działań są ryby, morze, ludzie i inspirujące środowisko wokół nas.      

Konsumenci posiadający świadomość środowiskową mogą z radością podawać na obiad ryby i owoce morza pochodzące z Norwegii. W porównaniu z innymi produktami, takimi jak wołowina czy drób, wyładunek śledzi czy makreli pozostawia o wiele mniejszy ślad węglowy.

ONZ niedawno przedstawiła sprawozdanie na temat polityki zarządzania stosowanej przez kraje prowadzące połowy. Norwegia została w nim uznana za lidera i pioniera w kwestiach ekologii. Dzięki wprowadzeniu zakazu odrzutów 18 różnych gatunków ryb jesteśmy też światowym liderem pod kątem ograniczania odrzutów.

Nasz proces zarządzania i kontroli opiera się na myśleniu perspektywicznym. Pozwala nam to chronić nasze zasoby ryb, a także praktyków z branży i społeczności mieszkające na wybrzeżach. Każdy etap eksploatacji rybackiej – od połowu po sprzedaż – podlega rygorystycznej regulacji za pomocą kwot i koncesji oraz monitorowaniu poprzez nadzór i kontrole. Dzięki tym metodom możemy mieć nadzieję, że przyszłe pokolenia będą mogły korzystać z zasobów, które zostały nam dane.

Zarządzanie zasobami śledzia odbywa się we współpracy pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi krajami – Norwegią, Rosją, Wyspami Owczymi, Islandią i Unią Europejską. Podpisane umowy stanowią część długofalowej strategii i gwarantują, że połowy odbywają się wyłącznie w z góry określonym momencie rozwoju ryb (okresie najlepszego połowu). Dzięki temu uzgodnieniu ludzie na całym świecie latami będą mogli rozkoszować się smakiem śledzia norweskiego.

Unikalne wiedza i doświadczenie zebrane przez Norwegów stwarzają jedne z największych możliwości badawczo-rozwojowych w zakresie ryb i owoców morza na świecie. Za pomocą prawodawstwa, regulacji i systemu kontroli stosujemy wyniki tychże badań w praktyce zrównoważonego wykorzystania zasobów.

Badania
Unikalne wiedza i doświadczenie zebrane przez Norwegów stwarzają jedne z największych możliwości badawczo-rozwojowych w zakresie ryb i owoców morza na świecie.
 
Norweskie jednostki badawcze monitorują morza, aby zapewnić zrównoważone wykorzystanie zasobów. Obserwują zmiany klimatyczne i wydają zalecenia mające na celu ochronę ekosystemu. Prowadzą też badania nad znaczeniem ryb i owoców morza w jadłospisie.
  
Do organizacji branżowych należą:

Będący największym ośrodkiem nauki morskiej w Norwegii Instytut Badań Morskich (IMR) jest kluczowym elementem naszego systemu nadzoru. Zapewnia on doradztwo fachowe oraz prowadzi badania nad akwakulturą i ekosystemami różnych obszarów połowowych – Morza Barentsa, Morza Północnego, norweskiej linii brzegowej oraz Morza Norweskiego.

Utrzymanie dobrego stanu morza jest fundamentem naszego doskonale prosperującego sektora gospodarki rybnej – bez wytycznych IMR byłoby to o wiele trudniejsze.

Międzynarodowa Rada Badań Morza (ICES) zajmuje się koordynacją i promocją badań z zakresu oceanografii, środowiska morskiego, ekosystemu morskiego oraz żywych zasobów w północnym Atlantyku.  Jest ona głównym naukowym doradcą rządów i międzynarodowych organów regulacyjnych w przedmiocie ekosystemu morskiego.

Prawodawstwo

Ustawa o zasobach morskich reguluje połów żywych zasobów morza. Ustawa o dostępie określa, kto może utrzymywać się z rybołówstwa. Oba te akty prawne mają za cel zarówno ochronę ekosystemu, jak i zapewnienie środków do życia osobom pracującym w sektorze rybnym.

W 1987 r. Norwegia wprowadziła ścisły zakaz odrzutów. Wrzucanie niechcianych ryb z powrotem do morza nie tylko oznacza marnowanie jedzenia, ale też prowadzi do nieuwzględniania połowów w systemie gromadzenia danych oraz do błędnych statystyk, co z kolei utrudnia naukową ocenę. Na tym polega zasadnicza różnica pomiędzy Wspólną Polityką Rybołówstwa UE (odrzucamy to, co nie nadaje się do wyładunku) a norweskim Systemem Zarządzania (wszystko, co złowione, musi zostać wyładowane).

• Jesteśmy światowym liderem pod względem legislacji mającej na celu zmniejszenie ilości odrzutów ryb.
• W naszych wodach praktycznie nie zdarzają się przypadki nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów śledzi.
• Przeprowadzamy rygorystyczne kontrole statków norweskich i zagranicznych zarówno na lądzie, jak i na morzu.
• Norwegia stosuje surowe zasady dotyczące narzędzi połowowych.

Uregulowania prawne 

Uregulowania dotyczące kwot, międzynarodowe porozumienia w sprawie połowów oraz przepisy o wymiarach łowionych ryb – nasze współpracując ze sobą, norweskie organizacje branżowe zapewniają długoletni rozwój naszego rybołówstwa.

Możesz dowiedzieć się więcej o naszych uregulowaniach prawnych tutaj.

Nasze programy nadzoru i kontroli działają na każdym etapie łańcucha dostaw żywności pochodzącej z morza. Każda organizacja związana z produkcją i dostawą śledzia atlantyckiego zobowiązana jest do współdziałania w tworzeniu systemu dozoru. Gwarantuje to bezpieczeństwo ryb i owoców morza oraz chroni interesy naszych klientów. Tak wysoki poziom kontroli może stanowić wyzwanie i wymagać wiele czasu, jednak wierzymy, że rybołówstwo, które zajmuje tak ważne miejsce w naszej kulturze, zasługuje na ten wysiłek.

Urząd ds. Rybołówstwa nadzoruje i kontroluje cały łańcuch wartości za pomocą działań takich jak inspekcje na nabrzeżu i przy sprzedaży, audyty po wyładunku i kontrole na morzu. Jego głównym zadaniem jest kontrola przestrzegania kwot oraz zapewnianie, że działalność połowowa prowadzona jest zgodnie z obowiązującymi przepisami. Ponadto Urząd odpowiada za zarządzanie akwakulturą oraz kieruje jej kontrolami.

Organizacje sprzedaży należą do norweskich rybaków. Ich głównym celem jest tworzenie transparentnych, sprawiedliwych i uregulowanych warunków dla rybołówstwa oraz handlu rybami pomiędzy rybakami a nabywcami. Działają one pod zwierzchnictwem norweskiego Urzędu ds. Rybołówstwa. Sprzedaż ryb morskich z pominięciem organizacji sprzedaży jest w Norwegii zakazana.

Straż Przybrzeżna odpowiada za przestrzeganie zasad kontroli zasobów przez norweskie oraz zagraniczne floty oceaniczne. Nadzoruje działalność połowową, stosując kontrole zasobów, kontrole przestrzegania kwot, inspekcje statków i kontrole celne oraz monitorując norweskie wody.