GATUNEK

po norwesku: Sild / po łacinie: Clupea Harengus

Norweskie wybrzeże rozciąga się na ogromnej długości – od cieśniny Skagerrak na południu aż po zimne, czyste wody Morza Barentsa na północy. Norweski klimat w połączeniu z czystością wód stworzył idealne warunki życia ryb.

Żyje w nich kilka różnych podgatunków śledzia.

Od setek lat śledź odgrywa ważną rolę w historii Norwegii. Pierwsze połowy rozpoczęły się ponad 1000 lat temu. Od tego czasu zawsze byliśmy jednym z największych dostawców śledzia w Europie. Wprawdzie czasy się zmieniły – klienci wolą teraz mrożone filety od śledzia solonego czy wędzonego, jednak przemysł skupiony wokół śledzia do dziś pozostał kluczowym sektorem naszej gospodarki. To właśnie rola śledzia w naszej gospodarce oraz jego charakterystyczny wygląd sprawiły, że zyskał on przydomek „srebro morza”.

Dzięki setkom lat zdobywania doświadczenia w połowach na tę srebrzystą rybę wiemy, że miejsce schwytania śledzia ma ogromny wpływ na jego smak. Chcielibyśmy podzielić się z Tobą naszą wiedzą na ten temat, tak aby Twoje decyzje, co i kiedy kupować, były jak najbardziej świadome.

Śledź należy do ryb zwanych pelagicznymi, ponieważ zamieszkują one w morzu strefę pelagialną – z dala od dna morskiego oraz brzegów. Ryby pelagiczne występują w najróżniejszych rozmiarach – od małych gatunków, takich jak śledzie i sardynki, aż po duże drapieżniki, na przykład tuńczyk południowy czy żarłacz błękitnopłetwy.

Pelagic fish are typically streamlined, which enables them to swim at speed through coastal and open water. Herring often travel in large shoals of millions of fish and swim in depths of up to 200m. Thanks to its ability to cover great distances, the herring family is large and contains several different species. Here we will focus on herring found in Norwegian waters – the Norwegian spring spawning herring and North Sea herring.

Śledź norweski ma największe wymiary i zawartość tłuszczu spośród wszystkich przedstawicieli gatunku. Czyni to z niego wspaniałą propozycję kulinarną w przypadku zarówno domowych obiadów, jak i dań restauracyjnych. Połowy śledzia mają miejsce głównie jesienią ze względu na najwyższą zawartość tłuszczu – aż do 30%. Wpływa ona dodatnio tak na smak, jak i na wartość odżywczą ryby. Jak się okazuje, śledź norweski w zasadzie nie ma sobie równych pod względem zawartości niezbędnych dla zdrowia składników odżywczych. Dowiedz się więcej o związku między zawartością tłuszczu a ilością kwasów omega-3, zaglądając na stronę poświęconą wartościom odżywczym.

Śledź odgrywa ważną rolę w ekosystemie naszych mórz.