Norweski system jest zgodny z międzynarodowymi standardami, posiadamy jednak także nasz własny, rygorystyczny system krajowy, dzięki któremu monitorujemy każdy etap łańcucha żywieniowego.
Dpowiedzialność
Norwegia ściśle przestrzega przepisów UE w zakresie bezpieczeństwa żywności. Nasz kraj jako jeden z pierwszych wprowadził system identyfikacji ryb.
Na poziomie krajowym Ministerstwo Handlu, Przemysłu i Rybołówstwa odpowiada za wszystkie elementy produkcji żywności pochodzącej z morza, od morskiej infrastruktury transportowej po zdrowie naszych ryb.
Norweski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności doradza Ministerstwu i dba o bezpieczeństwo żywności pochodzącej z morza. Te dwa organy razem pomagają zapewnić bezpieczeństwo spożycia norweskich ryb i owoców morza oraz dobry stan naszych mórz.
Norwegia jako członek Europejskieg
Zaangażowanie norwegii
Ryby i owoce morza to poza ropą naftową nasze najważniejsze dobro eksportowe. Dla naszej gospodarki istotną rolę odgrywa przestrzeganie, nawet w stopniu większym niż wymagany, międzynarodowych standardów jakości i bezpieczeństwa. Jesteśmy w stanie zapewnić jakość i bezpieczeństwo naszych produktów żywnościowych dzięki współpracy wszystkich podmiotów na każdym etapie łańcucha dostaw żywności. To dzięki tej współpracy możesz zaufać informacjom o pochodzeniu norweskiego śledzia.
Nasz system nadzoru wymaga od każdej organizacji – Narodowego Instytutu Żywienia i Badań nad Rybami i Owocami Morza, Norweskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności, Ministerstwa Handlu Przemysłu i Rybołówstwa, rybackich organizacji sprzedaży, Norweskiej Rady ds. Ryb i Owoców Morza oraz Norweskiego Instytutu Badań Morskich – wzajemnej współpracy w celu osiągnięcia naszych celów w zakresie bezpieczeństwa i jakości.
Dzięki niej jesteśmy w stanie poddać analizie cały proces produkcji – od połowu aż po talerz – i zapewnić bezpieczeństwo żywności.
Ustawodawstwo
Przepisy zapewniające jakość i bezpieczeństwo naszych ryb i owoców morza zostały spisane w norweskiej ustawie o zapewnieniu jakości z 14 czerwca 1996 r. Ustawa ta stanowiła podstawę norweskiej ustawy o żywności z 2004 r.
Nadzór
Naturalnie ustalanie zasad nie ma sensu, jeśli się ich nie wdraża. Norweski Urząd ds. Bezpieczeństwa wprowadził zestaw programów nadzoru i kontroli obejmujących całość łańcucha produkcji żywności pochodzącej z morza. Więcej informacji na temat naszego systemu zarządzania i kontroli znajdziesz na poświęconej mu stronie. Poniżej znajduje się lista najważniejszych programów:
- Dioksyna i dioksynopodobne PCB w paszach i produktach spożywczych (Zalecenie KE 2004/704 i 2004/705).
- Substancje chemiczne i mikrobiologiczne w przetworzonych produktach żywnościowych pochodzących z morza.
- Środki zmniejszające palność i inne nowe substancje zanieczyszczające pochodzenia organicznego.
- Metale ciężkie i związki chemiczne metali (rtęć, metylortęć, arsen i arsen nieorganiczny) w wybranych produktach żywnościowych pochodzących z morza.
Gromadzenie danych
W 1994 r. rozpoczęliśmy intensywny program monitorowania. Obecnie Narodowy Instytut Żywienia i Badań nad Rybami i Owocami Morza (NIFES) prowadzi „Bazę produktów żywnościowych pochodzących z morza”, czyli przeszukiwalną bazę danych pełną przydatnych raportów na temat ryb i owoców morza. Są wśród nich raporty dotyczące kontroli substancji zanieczyszczających oraz metali ciężkich w rybach i innych produktach pochodzenia morskiego. Większość próbek do badań pochodzi z Morza Barentsa, Morza Norweskiego i Morza Północnego. Częstotliwość przeprowadzania kontroli zależy od znaczenia danego gatunku ryb. Aktualnie śledź poddawany jest kontrolom co trzy lata w okresie między styczniem a lutym. NIFES pobiera wtedy próbki z 25 ryb z dwóch lokalizacji na terenie tarliska.
DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O WYSOKIEJ JAKOŚCI OWOCACH MORZA I RYBACH Z NORWEGII
Jesteśmy dumni z naszych standardów jakości i bezpieczeństwa. Dowiedz się, co robimy, aby norweski śledź pozostał popularną rybą na całym świecie.
